29 grudnia 2018

Moje Bingo i Sal z Anią.

To mamy po świętach. W związku z tym chcę serdecznie podziękować wszystkim tym dziewczynom, które o mnie nie zapomniały, przysyłając ciepłe życzenia, na przecudnych kartkach, tym które wysyłały sms, czy składały życzenia inną drogą.  
W tym roku, Wasze życzenia były dla mnie wyjątkowo cenne.
Za karteczki z całego serca dziękuję . 


Na Was zawsze można liczyć. Dziękuję.

Ponieważ nie lubię zostawiać niezałatwionych spraw na nowy rok, chciałabym rozliczyć się z zabaw, do których się zapisałam. 
Czas i chęci miałam dość mocno ograniczone, dlatego nie będą to jakieś duże prace. Ania dała nam na grudzień swobodę wyboru, 
z czego bardzo się ucieszyłam. 
Wybrałam sobie Bingo z Lutego. 





Szczególnie mi odpowiadały wytyczne:
czerwony/różowy - tulipan - kokarda.
Kartka prosta na okoliczność urodzin czy imienin.







Quillingowe paseczki dają dużo możliwości i powiem Wam, 
że bardzo lubię je zwijać. 
Cieszę się, że choć na koniec miesiąca zdołałam się zmobilizować
 i coś poczynić. Jest to mały kroczek do przodu. Będzie dobrze. 
Ania prosiła o porównanie pierwszej i ostatniej kartki . 


Z lewej kartka zrobiona trzy lata temu. Czy jest różnica? 

Pozostało jeszcze zaprezentować postępy prac przy haftowaniu obrazu z zegarem.
Wiem, że większość dziewczyn, które zapisały się do SAL-u pracują nad nim, a co niektóre "idą jak burza" i do maja będą miały chyba pięć takich zegarów. 
Na szczęście czas mamy do maja więc ja sobie spokojnie i powolutku stawiam te krzyżyki. W moim obrazie lekko zmieniłam kolory muliny, tak by bardziej pasowało do wnętrza, w którym zegar ma zawisnąć. 


Niewiele tych krzyżyków, ale skoro do maja mamy czas to spokojnie dam radę.
To wszystko na dziś i zapewne wszystko w tym roku. Wszystkim, którzy się wybierają na jakieś bale, czy domówki życzę szampańskiej zabawy, a pozostałym spokojnej, wesołej i pełnej nadziei nocy sylwestrowej. Życzę Wam by nowy rok był dla Was dobrym rokiem, by spełniały się Wasze plany, marzenia i by każda doba nadchodzącego roku wydawała się dłuższa, byście znalazły czas na Wasze hobby i pasje.















16 grudnia 2018

Może ktoś mnie przyjmie do klubu KNOCIKA

Czasu coraz mniej na robótkowanie, chociaż znam osóbki 
w naszym blogowym świecie, które bezustannie coś tam robią i nie jest to odosobniony przypadek. Różne rzeczy jeszcze powstają. Same cudowności. Podziwiam je za upór, cierpliwość i ten czas, który potrafiły sobie jeszcze zorganizować. Trudno. Osobiście tego nie potrafię chyba, choć przyznam, że opanował mnie 
tzw. " Tumiwisizm". Może dlatego jakoś słabo mi idzie. Przepraszam więc wszystkich za moje niegramotne komentarze 
i brak większej aktywności w blogosferze.
Dziś chcę wam pokazać świeczniki jakie zrobiłam już jakiś czas temu. Zakupiłam niegdyś całe pudło drewienek po promocyjnych cenach. Z większości tych świeczników jestem zadowolona 
i większość już zmieniła właścicieli.
Trochę decoupage, ciut szablonów, odrobinka brokatu i lakier na połysk.Sznureczek, guziczek i gotowe. 



Te bardzo proste tez mają swój urok. Kwiatki z tasiemki 
i kropeczki zrobione konturówką. 



Ostatnie pomalowane i odrobinę pocieniowane w różnych odcieniach szarości. Bawełniana koronka, które uwielbiam, drewniany kwiatuszek i sznureczek. 




Et voila! To wszystko na dziś. Pewnie też do świąt już nic nie zrobię. 
Zatem przyjdę do Was jeszcze z życzeniami. Nie przepracujcie się . Czego nie zrobicie przed świętami, zrobicie później.  Pozdrawiam was cieplutko. 

09 grudnia 2018

Skrzatowisko

Mikołajki minęły. W mieście zrobiło się kolorowo i radośnie. 
Na ulicach mnóstwo dekoracji. Jak nigdy w tym roku sporo się podziało w naszym niewielkim mieście. Wypiękniał rynek po rewitalizacji, moja ukochana ulica, najpiękniejsza w mieście, dostała po latach to na co zasłużyła. Teraz jest prawdziwą aleją, pełną kwiatów, krzewów, drzew, a póki co lampek i świątecznych dekoracji. Jest cudnie. 
Jeszcze w październiku wspólnie z mamą zabrałyśmy się za szycie skrzatów, gnomów czy jak je chcecie nazywać. Wspólnie po wielu próbach i eksperymentach stworzyłyśmy pierwszą  czwórkę..
 Miały być dla prawnuków. 




Później miały powstać kolejne. Może troszkę inne. Powstały 31 października. 
 Skrzaciki były w rozsypce. Tu rączki, tam nóżki. Mamcia nie zdążyła już ich poskładać do kupy. 
Chciałam jednak je skończyć, choć ja z maszyną jakoś  nie polubiłyśmy się jeszcze, choć widzę światełko w tunelu.


Kolejny Gnom jest spory. 85 cm wzrostu i 60 dag wagi. 
Z tego jestem podwójnie dumna, bo jest już prawie tylko mój. 
Mamcia pewnie się uśmiecha do niego.




No ale jeszcze nie wszystkie.  Miała być rodzinka. 
Wzór był i chyba nauka nie poszła w las. Usiadłam i uszyłam tym razem całkowicie samodzielnie dwa kolejne skrzaciki. 




Tak to powstała cała rodzinka skrzatów, tak różnych jak różni są obecni ich właściciele.
Część została w rodzinie, część powędrowała w świat. 

 


Muszę Wam powiedzieć,że maszyna wydaje się współpracować ze mną coraz bardziej więc może kiedyś powstaną inne szyjątka?
 Kto wie, kto wie?

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i ciepło z deszczowego, pochmurnego Pomorza.


02 grudnia 2018

Mieleński Mikołaj

Zawsze zachwycałam się i podziwiałam haftowane ozdóbki, czy to bożonarodzeniowe, czy to wielkanocne, czy chociażby takie z serii "sweet home". Dostałam nawet takowe serce w prezencie.  Zawsze tylko chciałam, zawsze brakowało czasu, zawsze było cos ważniejszego, zawsze znalazło się jakieś wytłumaczenie, by tylko nie wziąć do ręki igły. Tak dawno tego nie robiłam. Kiedyś jednak był ten pierwszy raz. Zostałam do tego jakby przymuszona, otrzymując "zestaw" startowy do haftu zawierający wszystko co najpotrzebniejsze by rozpocząć zabawę 
z krzyżykami. Przyznam się, że początki były pełne błędów 
i niedokładności, ale z czasem Ania wytłumaczyła i pokazała co 
i jak powinno wyglądać. Dzisiaj zobaczycie w roli głównej Mikołaja, który powstawał jeszcze we wrześniu na Mieleńskiej plaży. 


Byłby zapewne samotny więc powstało jeszcze kilka Mikołajowych serc. 






Przyznam się teraz, że była to praca w kooperacji. 
Moje są hafty Mikołajków, zaś serduszka szyła moja kochana mamunia, bo ja nie polubiłam się z maszyną. Wiem jednak, że podobne serducha powstaną jeszcze i to pewnie z różnych okazji 
i może jednak chociaż trochę dojdziemy z maszyna do porozumienia. Oby.
Pozdrawiam Was ciepło i serdecznie.