Moja paleta kolorów

Myślę, że o tej porze powinna być tęga zima. Wszędzie biało, bielusieńko, dzieciaki z sankami na górkach i ślizgawkach. 

Na każdym podwórku  ulepione bałwanki z czerwonymi marchewkowymi nosami i węgielkami zamiast guzików. 

Tu i ówdzie lodowe mury obronne i sterta śnieżnych kul, przygotowanych na wojnę z "przeciwnikami". Wszędzie widoczne  ślady "Aniołów", zrobione przez dzieciaki. o jakiś czas mama wołała do domu, ale tylko po to by założyć suche, ciepłe rękawiczki i buty. Pamiętacie te czasy? To było prawdziwe białe szaleństwo. Dzisiaj patrząc w okno tak sobie właśnie pomyślałam. Niestety u nas szaro, buro i ponuro. Pogoda iście jesienna. Deszcz, który pada tylko z lekka, ale skutecznie zniechęcił mnie do wyjścia z domu. 

Dzięki temu, mogłam usiąść i napisać tego posta. Udało mi się przygotować karteczki na Anulkową zabawę. Zasady tym razem są trochę inne, ale równie ciekawe. Możecie o nich przeczytać Tutaj.

Do pierwszej karteczki wybrałam zestaw : Biały, popielaty, brązowy. Przy czym brązowy jest w bardzo jasnym odcieniu. 

To zajączek. Mam nadzieję Aniu, że jest ok, a odrobina zieleni jest w dopuszczalnych ilościach.

  

Drugi zestaw kolorów  to:  Brązowy, żółty i biały.  Jest to chyba moja druga  karteczka gdzie wykorzystałam haft. Strasznie mi się podobał ten kurczak, a że pracy niewiele..... rozumiecie prawda?

Ostatnia karteczka wykorzystuje kolor żółty, biały i fioletowy

 i uwierzcie mi na słowo, że to fioletowy. Nijak nie mogłam go dobrze sfotografować. Jest jak jest. 

Obowiązkowy kolaż wszystkich kartek.

Takie wesołe kurczaki wprawiły mnie w dość dobry nastrój.

 Oby pozostał na dłużej, bo w głowie kołaczą się myśli o wielu przyjemnych zajęciach. Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie. 

Zabawa DIY - kartka w/g mapki

Czytając ostatnio bloga u naszej niezmiernie pracowitej Anulki natknęłam się na wyzwanie  kartkowe,organizowane przez Ulę K. z bloga http://kulskowo.blogspot.com/ .   Bardzo spodobała mi się mapka według której należało stworzyć nową karteczkę.  

Co prawda Boże Narodzenie już za nami, myślałam raczej o Wielkanocy,  ale jak to mówią:" od przybytku głowa nie boli".

  Za rok będzie jak znalazł.

Dawno nic nie robiłam. Jakoś wena i chęci mnie opuściły, 

a i ważniejsze zajęcia miałam na głowie. W tę sobotę jednak 

z ochotą powyciągałam pudła z papierkami i przydasiami. 

A to mapka , która posłużyła za wzór.

Moja pierwsza karteczka 

Szybko mi poszło więc powstała jeszcze jedna.

Przepraszam Was za jakość zdjęć. Wieczór, brak dobrego sprzętu

 i wszystko jasne. 

Muszę powiedzieć, że dzięki tym kartkom nabrałam ochoty na więcej.  

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i mam nadzieję  szybko znowu tu zawitać. 

Moje Bingo i Sal z Anią.

To mamy po świętach. W związku z tym chcę serdecznie podziękować wszystkim tym dziewczynom, które o mnie nie zapomniały, przysyłając ciepłe życzenia, na przecudnych kartkach, tym które wysyłały sms, czy składały życzenia inną drogą.  

W tym roku, Wasze życzenia były dla mnie wyjątkowo cenne.

Za karteczki z całego serca dziękuję . 

Justynko, Ewuniu, Dorotko, Aniu, Aniu N, Marysiu, Gosiaczku, Elu, Reniu, Oleńko i Danusiu. 

Na Was zawsze można liczyć. Dziękuję.

Ponieważ nie lubię zostawiać niezałatwionych spraw na nowy rok, chciałabym rozliczyć się z zabaw, do których się zapisałam. 

Czas i chęci miałam dość mocno ograniczone, dlatego nie będą to jakieś duże prace. Ania dała nam na grudzień swobodę wyboru, 

z czego bardzo się ucieszyłam. 

Wybrałam sobie Bingo z Lutego. 

Szczególnie mi odpowiadały wytyczne:

czerwony/różowy - tulipan - kokarda.

Kartka prosta na okoliczność urodzin czy imienin.

Quillingowe paseczki dają dużo możliwości i powiem Wam, 

że bardzo lubię je zwijać. 

Cieszę się, że choć na koniec miesiąca zdołałam się zmobilizować

 i coś poczynić. Jest to mały kroczek do przodu. Będzie dobrze. 

Ania prosiła o porównanie pierwszej i ostatniej kartki . 

Z lewej kartka zrobiona trzy lata temu. Czy jest różnica? 

Pozostało jeszcze zaprezentować postępy prac przy haftowaniu obrazu z zegarem.

Wiem, że większość dziewczyn, które zapisały się do SAL-u pracują nad nim, a co niektóre "idą jak burza" i do maja będą miały chyba pięć takich zegarów. 

Na szczęście czas mamy do maja więc ja sobie spokojnie i powolutku stawiam te krzyżyki. W moim obrazie lekko zmieniłam kolory muliny, tak by bardziej pasowało do wnętrza, w którym zegar ma zawisnąć. 

Niewiele tych krzyżyków, ale skoro do maja mamy czas to spokojnie dam radę.

To wszystko na dziś i zapewne wszystko w tym roku. Wszystkim, którzy się wybierają na jakieś bale, czy domówki życzę szampańskiej zabawy, a pozostałym spokojnej, wesołej i pełnej nadziei nocy sylwestrowej. Życzę Wam by nowy rok był dla Was dobrym rokiem, by spełniały się Wasze plany, marzenia i by każda doba nadchodzącego roku wydawała się dłuższa, byście znalazły czas na Wasze hobby i pasje.

Może ktoś mnie przyjmie do klubu KNOCIKA

Czasu coraz mniej na robótkowanie, chociaż znam osóbki 

w naszym blogowym świecie, które bezustannie coś tam robią i nie jest to odosobniony przypadek. Różne rzeczy jeszcze powstają. Same cudowności. Podziwiam je za upór, cierpliwość i ten czas, który potrafiły sobie jeszcze zorganizować. Trudno. Osobiście tego nie potrafię chyba, choć przyznam, że opanował mnie 

tzw. " Tumiwisizm". Może dlatego jakoś słabo mi idzie. Przepraszam więc wszystkich za moje niegramotne komentarze 

i brak większej aktywności w blogosferze.

Dziś chcę wam pokazać świeczniki jakie zrobiłam już jakiś czas temu. Zakupiłam niegdyś całe pudło drewienek po promocyjnych cenach. Z większości tych świeczników jestem zadowolona 

i większość już zmieniła właścicieli.

Trochę decoupage, ciut szablonów, odrobinka brokatu i lakier na połysk.Sznureczek, guziczek i gotowe. 

Te bardzo proste tez mają swój urok. Kwiatki z tasiemki 

i kropeczki zrobione konturówką. 

Ostatnie pomalowane i odrobinę pocieniowane w różnych odcieniach szarości. Bawełniana koronka, które uwielbiam, drewniany kwiatuszek i sznureczek. 

Et voila! To wszystko na dziś. Pewnie też do świąt już nic nie zrobię. 

Zatem przyjdę do Was jeszcze z życzeniami. Nie przepracujcie się . Czego nie zrobicie przed świętami, zrobicie później.  Pozdrawiam was cieplutko. 

Skrzatowisko

Mikołajki minęły. W mieście zrobiło się kolorowo i radośnie. 

Na ulicach mnóstwo dekoracji. Jak nigdy w tym roku sporo się podziało w naszym niewielkim mieście. Wypiękniał rynek po rewitalizacji, moja ukochana ulica, najpiękniejsza w mieście, dostała po latach to na co zasłużyła. Teraz jest prawdziwą aleją, pełną kwiatów, krzewów, drzew, a póki co lampek i świątecznych dekoracji. Jest cudnie. 

Jeszcze w październiku wspólnie z mamą zabrałyśmy się za szycie skrzatów, gnomów czy jak je chcecie nazywać. Wspólnie po wielu próbach i eksperymentach stworzyłyśmy pierwszą  czwórkę..

 Miały być dla prawnuków. 

Później miały powstać kolejne. Może troszkę inne. Powstały 31 października. 

 Skrzaciki były w rozsypce. Tu rączki, tam nóżki. Mamcia nie zdążyła już ich poskładać do kupy. 

Chciałam jednak je skończyć, choć ja z maszyną jakoś  nie polubiłyśmy się jeszcze, choć widzę światełko w tunelu.

Kolejny Gnom jest spory. 85 cm wzrostu i 60 dag wagi. 

Z tego jestem podwójnie dumna, bo jest już prawie tylko mój. 

Mamcia pewnie się uśmiecha do niego.

No ale jeszcze nie wszystkie.  Miała być rodzinka. 

Wzór był i chyba nauka nie poszła w las. Usiadłam i uszyłam tym razem całkowicie samodzielnie dwa kolejne skrzaciki. 

Tak to powstała cała rodzinka skrzatów, tak różnych jak różni są obecni ich właściciele.

Część została w rodzinie, część powędrowała w świat. 

 

Muszę Wam powiedzieć,że maszyna wydaje się współpracować ze mną coraz bardziej więc może kiedyś powstaną inne szyjątka?

 Kto wie, kto wie?

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i ciepło z deszczowego, pochmurnego Pomorza.